1

-Rysiu. Kochanie. Daj sobie z tym spokój…–Andreas upomniał Frietaga, walącego w automat z napojami.

-Kurrrr….  Że też nikt tego jeszcze nie naprawił. Od dwóch sezonów stoi zepsuty!

-I pewnie nie wymieniają asortymentu. Ta nestea to już chyba spleśniała! -wtrącił przechodzący obok Niemców  Morgi i przywitał się ze wszystkimi którzy dotarli już na górę.

-Uroki Predazzo…- westchnął Wank- Siądźże pokrako bo już nie mogę patrzeć jak się z tym siłujesz!

-Stare dziadostwo… -syknął Richard i osiadł koło kolegi z drużyny.

-Jak się trzymacie dziady? -do pokoju skoczków wszedł jak zwykle z należytym hukiem Gregor Schlierenzauer.

-Witaj Gregor-odburknął mu tylko jak zawsze uprzejmy Ammann. Reszta się nawet nie wysilała.

-O. Pićku. Powiedział do siebie i podszedł do automatu wyciągając z niego po chwili butelkę wody mineralnej.

-Nienawidzę go.-burknął pod nosem Frietag nie spuszczając z wzroku z Austiaka. Reszta skoczków zamilkła lub tez parsknęła śmiechem jak na przykład Wank i Morgenstern.-A zlej się w ten swój kombinezonik pasożycie. Niech ci pęcherz pęknie.

                                                           ***             ***                ***

      Radość Polaków po konkursie drużynowym przysłoniła radość pozostałych drużyn. Oczy wszystkich kibiców, trenerów były zwrócone ku polskiej kadrze oraz Morgensternowi. Nad Dolomitami zapewne aż huczało od zgiełku panującego w Predazzo nie mówiąc nawet o hotelu,w którym skoczkowie spędzili ostatnią noc we Włoszech.

-Pakujcie się chłopaki – zarządził Schuster od razu po śniadaniu – Pora nam wracać do domu. Nie wiem jak wy ,ale ja stęskniłem się za domowym żarciem.

-Panu przynajmniej ma kto gotować-zarechotał pod nosem Bodmer.

-Masz coś do mojej matki, Pascal? – zapytał go pretensjonalnym tonem

-JAA?? Nie! Proszę pozdrowić mamę i powiedzieć, że wtorkowa pieczeń ,którą mi przez szanownego trenera przekazała była wręcz wyśmienita.

-A właśnie Bodmer! Dlaczego w środę nie widziałem Cię na treningu?

-Noo…. Właśnie dlatego. –odpowiedział schowawszy uprzednio twarz do połowy w kołnierzu bluzy.

-Bodmer!!! Poproś mnie tylko o jakieś wolne od treningu!

Skoczkowie rozeszli się do swoich pokojów w celu spakowania rzeczy i zrobienia kanapek na drogę. Ulubionym przez większość  składnikiem była oczywiście Nutella. Andreas razem z Frietagiem mieli w zwyczaju zapieprzyć se z hotelowej stołówki tak se dwa słoiki na podróż. Kleptomani.

-Przynajmniej nie umrzemy z głodu –zapiał uradowany Frietag

-No nie umrzemy jak nas z nowu nie podkablujesz trenerowi-odpowiedział mu równie melodyjnie Wank

-Daj spokój to przez przypadek….

-Przez przypadek chciałeś poczęstować trenera naszą Nutellą?? Poważnie?

-Sam chciał! Zapytał „co tam szamiecie jak szczury tak po cichu?”

-Tak, a Ty oczywiście musiałeś dać się zrobić w koko dżambo i powiedzieć ,że Nutellę.

-Przecież i tak ciemno w samochodzie było nie widział!

-Zrozum. On z odległości kilometra wyczuwa kaloryczne żarcie!

-Jak wampiry krew- porównał Richard

-Jak Amelia Ciebie- dogryzł mu Andi

-Nie dobijaj mnie człowiecze… Wiesz co mi odpowiedziała, gdy zapytałem czy nie moglibyśmy wrócić do siebie?

-Co?- dopytał Wank  siłując się z zamkiem walizki

-Żebym najpierw zabił  „tą drugą”, potem siebie, a potem pogadamy.

-I co Ty na to?

-„Amelia? Tak się chyba nie da”. A ona „No właśnie”

-Hahaha! Ty czubie!

-Nie ciesz się! Zobaczysz , niech Cie tylko jakaś dorwie Będziesz tak cierpiał jak ja.

-Na szczęście ja już chyba mam to półtora roku za sobą.

-Na szczęście-potwierdził Frietag. –Chodźmy.